พลาสติก

มะนิลา 3 ก.ค.- ฟิลิปปินส์มีโครงการดีๆ ที่นอกจากช่วยอนุรักษ์ท้องทะเลแล้ว ยังช่วยบรรเทาความเดือดร้อนของชาวบ้านที่ได้รับผลกระทบจากค่าครองชีพได้อีกด้วย ”โครงการพลาสติกแลกข้าว” ถือกำเนิดขึ้นโดยกลุ่มอาสาสมัครที่มีนายจิวลิโอ เอนดายาเป็นแกนนำ โดยมีชาวบ้านในเมืองมาบินี ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากกรุงมะนิลาให้ความร่วมมือในการเก็บขยะพลาสติกตามชายหาดเพื่อนำไปแลกกับข้าวสาร 1 กิโลกรัมต่อการเก็บขยะ 1 ครั้งไม่ว่าจะได้ขยะน้ำหนักเท่าไหร่ก็ตาม โครงการขยะแลกข้าวนี้ได้รับการสนับสนุนจากภาคเอกชน รวมถึงบริษัทขนาดเล็กที่ต้องการส่งเสริมเรื่องการอนุรักษ์ท้องทะเล เนื่องจากเมืองมาบินีเคยเป็นแหล่งดำน้ำชื่อดัง ตั้งอยู่ในบริเวณสามเหลี่ยมปะการัง ซึ่งเป็นศูนย์กลางด้านความหลากหลายทางชีวภาพระดับโลก แต่ปัจจุบันประสบกับปัญหาที่มาจากขยะพลาสติก ไม่ว่าจะเป็นเต่าที่ติดอวนดักปลาหรือกลืนพลาสติกเข้าไป นอกจากนี้ยังพบไมโครพลาสติกในปลาทะเลที่ถูกจับไปเป็นอาหาร ซึ่งส่งผลกระทบไปถึงผู้บริโภคด้วย โครงนี้เริ่มมาตั้งแต่เดือนตุลาคม 2565 สามารถเก็บขยะได้แล้วกว่า 4,300 ตัน และถูกแลกเป็นข้าวสารแล้ว 2,000 กิโลกรัม ช่วยลดค่าครองชีพให้กับผู้มีรายได้น้อยอีกทางหนึ่ง ชาวบ้านคนหนึ่งบอกว่า ในแต่ละเดือนสามารถประหยัดค่าข้าวสารได้เกือบครึ่งหนึ่งจากการเก็บขยะไปแลกข้าวตามโครงการนี้.-816(814).-สำนักข่าวไทย

โคลัมโบ 27 มิ.ย.- ศรีลังกาเตรียมบังคับใช้กฎหมายห้ามการใช้พลาสติกแบบใช้ครั้งเดียวทิ้งในเร็ว ๆ นี้ หวังแก้ปัญหาขยะพลาสติกเกลื่อนเมืองที่ทำให้ช้างประมาณ 20 ตัว และสัตว์ป่าจำนวนมากตายในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ขยะพลาสติกนอกจากทำให้สัตว์ตาย ยังทำให้ท่อระบายน้ำอุดตันจนเกิดน้ำท่วมในเขตเมือง และทำให้โรคไข้เลือดออกระบาด เพราะเป็นแหล่งน้ำขังให้ยุงลายที่เป็นพาหะนำโรคใช้เป็นที่เพาะพันธุ์ เจ้าหน้าที่ศรีลังกาเผยว่า ต้องการสร้างความตระหนักรู้เรื่องการใช้พลาสติกอย่างมีความรับผิดชอบ กฎหมายที่จะบังคับใช้ในเร็ว ๆ นี้จะห้ามจำหน่ายสิ่งของผลิตจากพลาสติกที่ใช้ครั้งเดียวทิ้ง เช่น ช้อมส้อม แก้ว พวงมาลัย อย่างไรก็ดี เขายอมรับว่า ปัญหาอยู่ที่การปฏิบัติจริง ทางการเคยมีกฎหมายในปี 2549 ห้ามการใช้ถุงพลาสติกแบบบางมากและพลาสติกห่ออาหาร แต่ผู้ผลิตก็เพิกเฉยอย่างเปิดเผย ทางการพยายามสร้างความตระหนักรู้ครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ สิ่งสำคัญคือต้องสร้างความรู้เรื่องสิ่งแวดล้อม จึงจะเปลี่ยนแปลงการผลิตให้เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น ศรีลังกาเคยสั่งปิดที่ทิ้งขยะในกรุงโคลัมโบในปี 2560 เมื่อภูเขาขยะถล่ม คร่าชีวิตมากกว่า 30 คน และมีบ้านเรือนเสียหายหลายร้อยหลัง หลังจากนั้นไม่นานทางการสั่งห้ามใช้ถุงพลาสติกอย่างสิ้นเชิง แต่ไม่มีการปฏิบัติตามอย่างจริงจัง ส่วนคำสั่งห้ามจำหน่ายผลิตภัณฑ์เป็นซองเล็ก ๆ ผู้ผลิตก็เลี่ยงด้วยการผลิตซองใหญ่กว่าขั้นต่ำที่กฎหมายกำหนด นอกจากนี้วิกฤตเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นตั้งแต่ปลายปี 2564 ยังทำให้ศรีลังกาไม่มีงบประมาณในการเก็บขยะ ศูนย์เพื่อความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อมในศรีลังกาศึกษาในปี 2563 พบว่า ขยะในเขตเมืองเกือบร้อยละ 15 เป็นขยะพลาสติกแบบใช้ครั้งเดียวทิ้ง ชาวศรีลังกา […]

นักเคลี่อนไหวด้านสภาพภูมิอากาศช่วยกันรวบรวมก้นบุหรี่ 650,000 ชิ้นและกองรวมกันที่บริเวณใจกลางกรุงลิสบอน ของโปรตุเกสในวันอาทิตย์เพื่อปลุกจิตสำนึกเกี่ยวกับมลพิษที่มักจะถูกมองข้ามไป

บราซิเลีย 21 มี.ค.- นักธรณีวิทยาชาวบราซิลพบหินก่อตัวขึ้นจากขยะพลาสติกที่สะสมอยู่ในมหาสมุทร บนเกาะแห่งหนึ่งที่แทบไม่มีใครไปถึงเพราะต้องนั่งเรือออกจากชายฝั่งบราซิลนาน 3-4 วัน เฟอร์นันดา อเวลาร์ ซันโตส นักธรณีวิทยาชาวบราซิลพบหินเกิดจากพลาสติกบนเกาะตรินดาด (Trindade) เป็นครั้งแรกในปี 2562 ขณะไปศึกษาวิจัยนาน 2 เดือนใกล้แหล่งอนุรักษ์ธรรมชาติที่รู้จักในชื่อ หาดเต่า (Turtle Beach) ซึ่งเป็นแหล่งเพาะพันธุ์เต่าตนุใกล้สูญพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก เธอไปวิจัยเพื่อทำวิทยานิพนธ์เรื่องดินถล่ม การกัดเซาะ และความเสี่ยงทางธรณีวิทยาอื่น ๆ แต่กลับพบแผ่นหินโผล่พ้นน้ำขนาดใหญ่ มีสีเขียวอมน้ำเงินและดูแปลกประหลาด จึงนำตัวอย่างกลับไป เธอและคณะนักวิจัยพบว่า เป็นการก่อตัวทางธรณีวิทยาแบบใหม่ที่ผสมผสานวัสดุและกระบวนการที่โลกใช้สร้างชั้นหินมาเป็นเวลาหลายพันล้านปีเข้ากับส่วนประกอบใหม่ นั่นคือ ขยะพลาสติก เธอและคณะนักวิจัยได้ข้อสรุปว่า มนุษย์กำลังทำตัวเป็นสาเหตุทางธรณีวิทยา ด้วยการมีอิทธิพลต่อกระบวนการที่เดิมคิดกันว่าเป็นฝีมือของธรรมชาติล้วน ๆ เช่น การก่อตัวของชั้นหิน หินเกิดจากพลาสติกที่พบนี้ตรงกับแนวคิดของนักวิทยาศาสตร์เรื่อง “ยุคมนุษย์ครองโลก (Anthropocene)” หมายถึงยุคทางธรณีวิทยาที่มนุษย์มีอิทธิพลต่อกระบวนการทางธรรมชาติของโลก และเมื่อวิจัยเพิ่มเติมพบว่า เคยมีรายงานพบหินเกิดจากพลาสติกลักษณะเดียวกันแต่มีขนาดเล็กกว่าในหลายพื้นที่นับตั้งแต่ปี 2557 เช่น ฮาวาย อังกฤษ อิตาลี ญี่ปุ่น แต่เกาะตรินดาดของบราซิลถือเป็นดินแดนห่างไกลผู้คนมากที่สุดที่พบหินแบบนี้ สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือ หากหินถูกกระแสน้ำกัดเซาะไปเรื่อย ๆ จะปล่อยไมโครพลาสติกเข้าสู่สิ่งแวดล้อมและปนเปื้อนในห่วงโซ่อาหาร.-สำนักข่าวไทย