ยะลา 11 พ.ย. – ไม่ว่ายามปกติหรือยามเทศกาล ชุดรักษาความปลอดภัยหมู่บ้าน (ชรบ.) และอาสารักษาหมู่บ้าน (อรบ.) เป็นชาวบ้านที่อาสามาปกป้องหมู่บ้านตัวเอง มีบทเพลงที่สะท้อนถึงความเป็นไปของชาวบ้านที่ต้องใช้ชีวิตท่ามกลางเสียงปืนและควันระเบิดที่ทำให้ต้องลุกมาดูแลกันเอง
ความเป็นไปของชีวิตผู้คนท่ามกลางควันปืนและเสียงระเบิด ถูกกลั่นออกมาเป็นบทเพลงจากหัวใจของรังสิมา สุวรรณวงศ์ หรือแสงหวัน รังสิมา ลูกหลานของชาวตำบลลำพะยา อำเภอเมืองยะลา
เธอแต่งเพลงนี้เมื่อ 7 ปีก่อน สะท้อนชีวิตในชายแดนใต้ที่อาจจากลาไปด้วยเสียงปืนวันไหนก็ไม่รู้ได้ ในวันที่คนใกล้ตัวถูกคร่าชีวิตไปถึง 15 ชีวิต ความโศกเศร้าปกคลุมสะเทือนหัวใจ
ชีวิตชาวลำพะยาเป็นเช่นเดียวกับผู้คนในหมู่บ้าน 3 จังหวัดชายแดนใต้ เมื่อเหตุการณ์ไม่สงบก่อตัวขึ้นต้นปี 2547 ชาวบ้านอาสาเป็นชุดรักษาความปลอดภัยหมู่บ้าน (ชรบ.) และอาสารักษาหมู่บ้าน (อรบ.) รัฐมีอาวุธปืนลูกซองให้ แต่ไม่หวังให้ไปสู้รบกับใคร เพียงเพื่อปกป้องดูแลผู้คนในหมู่บ้านกันเอง
ธิดารัตน์ ยอดแก้ว หนึ่งใน อรบ. ที่สูญเสียทั้งพ่อและแม่ในเหตุการณ์โจมตี ชรบ. บอกว่า ทั้งบ้านอาสามาเป็น อรบ. เพื่อปกป้องหมู่บ้านตัวเองเท่านั้น
สะมะแอ กาเดร์ ชาวบ้านต้นหยี ต.ลำพะยา อาสาเป็น ชรบ. เมื่อปี 2551 แต่ก่อนไม่เคยอยากเป็น เพราะเห็นเพื่อนบ้านที่เป็น ชรบ.ถูกยิง แต่เมื่อไม่มีใคร เขาจำอาสาเป็น ชรบ. เพื่อช่วยปกป้องผู้คนในหมู่บ้าน
ต.ลำพะยา มี 7 หมู่บ้าน มี ชรบ.หมู่บ้านละ 30 คน สลับกันเข้าเวรในป้อมยามหมู่บ้านตัวเอง เพื่อปกป้องชีวิตกันและกันในห้วงที่เหตุการณ์ความไม่สงบยังคงกลืนกินหลายชีวิตอย่างไม่รู้วันสิ้นสุด.- สำนักข่าวไทย
