กรุงเทพฯ 12 พ.ค. – ลมหายใจของศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้านอย่างละครชาตรี เริ่มแผ่วเบาลงเรื่อยๆ หลังได้รับผลกระทบจาก COVID-19 จากเดิมคณะละครจงกล โปร่งน้ำใจ เคยมีงานแสดงวันเว้นวัน แต่สถานการณ์ตอนนี้เหลือเพียงสัปดาห์ละ 2 วันเท่านั้น งานหายรายได้หด ทำให้สมาชิกในวงต่างเริ่มกังวลในวิชาชีพที่เคยหาเลี้ยงตัวเองได้มาตลอด
จารุวรรณ สุขสาคร ผู้สืบทอดคณะละครชาตรี จงกล โปร่งน้ำใจ ทายาทรุ่นที่ 4 หรือที่รู้จักกันในชื่อครูหมู เล่าว่า ก่อนจะมี COVID-19 ที่ส่งผลกระทบไปทั่วโลก งานที่ทำประจำของคณะละครคือการแสดงรำแก้บนที่ศาลท้าวมหาพรหม เอราวัณ ซึ่งแต่ละวันจะมีผู้ศรัทธาพระพรหมเดินทางมาแก้บนเป็นจำนวนมาก แต่เมื่อศาลปิด งานแสดงของเราก็หยุดชะงักตาม ทำให้บางวันรายได้เป็นศูนย์ ต้องปรับตัวกันมากรวมทั้งประหยัดค่าใช้จ่ายทุกด้านเพื่อประคองชีวิต ซึ่งหวังว่าเมื่อสถานการณ์คลี่คลายขึ้น คณะละครของเราจะได้กลับมาทำงานเต็มรูปแบบอีกครั้ง
นางรำในสายตาของใครบางคน อาจเป็นแค่อาชีพเต้นกินรำกิน ทว่าผู้สืบสานมรดกแห่งศิลป์แขนงนี้กลับรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นฟันเฟืองเล็กๆในการถ่ายทอดศิลปวัฒนธรรมที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานนับร้อยปี โดยส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น เพื่อให้คนรุ่นใหม่ได้ซึมซับความงดงามอ่อนช้อยของท่วงท่าการร่ายรำที่นับวันจะยิ่งหาชมได้ยาก แม้ปัจจุบันจะมีคนรุ่นใหม่ให้ความสนใจน้อยลงมาก เพราะนำไปต่อยอดไม่ได้ เนื่องจากเวทีแสดงมีน้อย ไม่เหมือนกับรุ่นของตัวเองที่ละครชาตรีเฟื่องฟูและเป็นที่นิยมมาก
ละครชาตรีคณะจงกล โปร่งน้ำใจ เริ่มตั้งคณะเมื่อปี พ.ศ.2519 หลังจากนั้นก็เปิดการแสดงเรื่อยมา เป็นที่รู้จักมากขึ้นจากการรำแก้บนที่ศาลท้าวมหาพรหม จุดเด่นของคณะละครชุดนี้ คือ รำสวย เครื่องแต่งกายงาม ซึ่งถือเป็นเอกลักษณ์โดดเด่น เสริมด้วยวิธีการแสดงและวิธีการเจรจา ทำให้ละครชาตรียังพอเป็นที่นิยมอยู่บ้าง
ครูหมู ครูภูมิปัญญาทิ้งท้ายว่า จะสืบสานศิลปะแขนงนี้ให้เลือนหายช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ในยุคของตน สถานการณ์ COVID-19 สอนให้รู้ว่าชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน อาชีพที่เคยสร้างรายได้กลับพลิกผัน แต่ยังโชคดีที่สมาชิกในคณะบางคนมีอาชีพเสริมอยู่บ้าง จึงบรรเทาความเดือดร้อนลงไปได้บ้าง .- สำนักข่าวไทย
📷 ถ่ายภาพโดย ชำนาญวุฒิ สุขุมวานิช ทีมช่างภาพ สำนักข่าวไทย อสมท
